© Μαρία Καρδαρά



 Στη γη του πεπρωμένου σου
με δυό λυγμούς,
με δυό τραγούδια,
συλλάβισε τους πόθους σου...
να τους πάρουν
οι κορυδαλοί της Άνοιξης
να τους ξεπλύνουν,
στα ποτάμια τ ουρανού...
στη γη του πεπρωμένου σου.


========================================================= 

Ω ραίος σα μύθος διαβαίνεις,
όλο διαβαίνεις
απο μυστικά περάσματα,
να υπογράφεις
μ ένα γιασεμί...
- είμαι ο μάγος σου...
κι εγώ ψυχή μου
με μιά καρδιά χελιδονιού,
στα κλαριά των δέντρων
να διαβάζω τη πανσέληνο...
λαβωμένο χελιδόνι,
ποιό βότανο
ποιό ξόρκι
τη φτέρνα την Αχίλλεια γιάτρεψε?..


===============================================

έρωτας...
σα βρέχει
μέσα μας
φωτιά.....


 ======================================== 


 Σκύβεις ύστερα
στα υπόγεια των λέξεων...
εκει στο βυθό της σιωπής
προσεύχονται
η Ανατολή
η Δύση
της ζωής μας...


======================================== 



 Δακρύζει Φως και γιασεμί
η εσπερινή Παναγιά,
στων ψυχών το ράισμα....
κι ύστερα ανέγγιχτη
τυλίγεται το μαφόρι της
κι ανεβαίνει τα βράχυα της Ευρυτανίας
, σε χνάρια παμπάλαια ακροπατεί..
.στα θυμιάματα της ρίγανης και της αγράμπελης ξαποσταίνει...
έντρομη πόλη με τη φευγάτη Παναγιά
στο κουρνιαχτό των λογισμών, αποκοιμήσου....