© Μαρία Καρδαρά




 Ιζαλάχ...Θεού οργή

τραγούδησε βουλιάζοντας στο χώμα

ο ανθός της πικροδάφνης...

χαλάζι...η παλίροια τ ουρανού

φιλί στη πανσέληνο

σκέφτηκε ο Ήλιος

γέρνοντας μονάχος στα βουνά της Αιτολείας...

το Τρανό το ρέμα ολόγιομο

βογγάει ζώντας τ όνειρό του

πως είναι ο Τρικεριώτης...

χαλάζι...ιζαλάχ .....







==========================



Η  λύπη της φλαμουριάς που καίγεται σαν άστρο

Ιούνη μήνα ολάνθιστη

στη πανσέληνο...

ο έφηβος Άγγελος

που διάβηκε αδιάφορος

αόρατος στις λάμπες των ανθών της

για άλλη αγκαλιά...






-----------------------





Tούτη η μικρότερη νύχτα

με το βλέμμα Κασσάνδρας...

κάπου γράφει την ιστορία μας,

μιά χαρακιά στα λιθάρια της...

 -----------------


                                     
'Οπου με πας καλά θάναι...

απο λάστιχο ο Γόρδιος δεσμός

κι οι λιγοστές σου λέξεις

προσευχή μου...


 =====================



 Πώς λάμπεις, σαν ανάσα αιώνια μ αγγίζεις...

στα χείλη της ψυχής δροσίζεις

μ έλξεις ιερές,

με ξεδιψάς

στους λαβυρίνθους σου αφανίζομαι

για να μ αναστήσεις

μ ένα σου χαμόγελο,

εκεί στα χέρια της Αγάπης...




===================================