© Μαρία Καρδαρά



                                         
 Έμπαινε στη φλέβα..

έγλυφε τη γραμμή της ζωής

 στην ανοιχτή παλάμη...

κολυμπούσε στης καρδιάς τη γραμμή...

μιά τόση δα στάλα βροχής,

 ξανάμπαινε στη φλέβα...

μεσημέρι Μαγιού σε ιδρωμένη σάρκα,

 η πεταλούδα της ψυχής...


-------------------




μικρή βροχή μου,

 στάλες απο δροσάτο αμπέλι,

 θα πέρασε απόψε η Πανσέληνος απο τον ουρανό σου,

 ή μαγιάτικη πεταλούδα που αγαπήθηκε πλάι στον Τρικεριώτη...

μικρή βροχή μου, 

στάλες μ αρώματα απο δροσάτο αμπέλι..


--------------------


                                                       
Σε φτερούγες αηδονιού

 έγραψα τις προσευχές της Αγάπης,

 ν αντηχούν στις ερημιές,

 στις φυλωσιές να τραγουδιούνται των πλατανιών,

 σα γράμμα ανεπίδωτο

 να υμνούναι στα περιβόλια τ ουρανού...

να μ ονειρεύεται κι ο Τρικεριώτης, που δεν εχόρτασα...


 -----------------


                                                                    
Στα βλέφαρα του μεσημεριού

 χορεύει φλογάτη σπίθα απ το λυχνάρι της καρδιάς...

ανοχύρωτες ώρες ματώνουν τις λέξεις...

σημάδια προσευχής σε έξοδο κινδύνου...



-------------------------


                                               Να σταθώ καυμέ μου, 

κάτω απ το πλατάνι σου,

 φορώντας τη ζακετούλα του τσαλαπετεινού...

απόβροχο κυριακής Απριλιάτικης,

 κοιτώντας τη ποταμιά..

.έτσι όπως θα περνάνε οι κυράδες των νερών της...