Μπαίνοντας στη στράτα μου,
καταιγίδα γέμισε ο ουρανός σου...
ζωγράφισέ ομορφιά μου,ουράνιο τόξο,
φυλλωσιάς μας καταφυγή...
----------------------------------
Ικετεύοντας τη φωνή των ματιών σου, παρηγοριέμαι.....
ως να γενεί το άχ σου
χα - μογέλιο,
θα γυρίζω τις λέξεις
, τον άνεμο,
τη φωτιά,
θα οργώνω τούτη την Άνοιξη
σα χωράφι Μαρτιάτικο,
αύπνη πόλη
με το δάχτυλο στη σκανδάλη...
για κείνο το δράκο που παραμόνευε...
( χάρισμα!......)
