© Μαρία Καρδαρά


 Έχτισα το σπίτι μου
μέσ τις χούφτες σου'
όταν δακρύζεις Εσύ
κάθε σου δάκρυ
κεραυνός...
πώς θ αντέξει
το σπίτι μεσ τις χούφτες σου?...


======================================= 

Ανασαίνω λιβάνι
 ανοίγοντας το παράθυρο '
η λευκή πεταλούδα χορεύει,
 όπως εσυ σ ένα λυγμό αηδονιού...
μ αγαπάς '
 με φως Ανάστασης με λούζεις...


======================================



 Ωδή μοναξιάς
φυσάει απόψε...
με χιόνι ντύνονται
οι μεσοτοιχίες,
άβατο'
διαβαίνουν μόνο
τα παραμύθια
νανουρίζοντας
τ άστεγα όνειρά μας...


== ==================


Πόσο μ αγαπούσες!...
έπλεκες τα δάκρυα ανεμώνες
στα παραθυρόφιλλα,
σφάλιζες τα παντζούρια στη θύελα και με περίμενες...
και τώρα περιμένεις...
κι είναι τα δικά μου δακρυα,
της βροχής τα χάδια,
στο σκονισμένο σου πρόσωπο...
πόσο σ αγαπάω!...